Άντονι Χόουπ Χώκινς

Ο Sir Anthony Hope Hawkins (1863 - 1933), υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής άγγλος συγγραφέας του τέλους του 19ου αιώνα, που υπέγραφε τα βιβλία του με το ψευδώνυμο Anthony Hope. Η επιτυχία του προήλθε κυρίως από τα έργα που λαμβάνουν χώρα σε μια φανταστική χώρα, τη Ρουριτανία, κάπου στη νοτιο-ανατολική Ευρώπη, γνωστά ως "The Ruritanian novels". Γνωστότερο και πιο πετυχημένο από αυτά "Ο αιχμάλωτος της Ζέντα" (1894). Ο Anthony Hope Hawkins γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1863 στο Λονδίνο και ο κληρικός-πατέρας του τον έγραψε στο περίφημο ιδιωτικό σχολείο του Μάρλμπορο. Συνέχισε τις σπουδές του στο Balliol College της Οξφόρδης, όπου σπούδασε νομικά, και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου (barrister) από το 1877 ως το 1894. Στο ίδιο διάστημα άρχισε να γράφει και δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα, το "A man of mark" (1890), που πέρασε απαρατήρητο. Η επιτυχία άρχισε να του χαμογελάει με τα διηγήματα "The Dolly dialogues" που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα "Westminster Gazette" το 1894. Αυτό τον οδήγησε στην απόφαση να εγκαταλείψει οριστικά τη δικηγορία και να αφοσιωθεί στη γραφή. "Ο αιχμάλωτος της Ζέντα" δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 1894 και γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία για τα δεδομένα της εποχής. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, μεταφέρθηκε στη σκηνή του θεάτρου το 1896 και αργότερα στον κινηματογράφο. Γνωστοί συγγραφείς της εποχής εκφράστηκαν επαινετικά για το ταλέντο του, όπως ο Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, που "άνοιξε" το δρόμο για το μυθιστόρημα περιπέτειας σαν αυτό του Άντονι Χόουπ, αλλά και ο ποιητής και κριτικός Andrew Lang (1844-1912), που δήλωνε ότι προτιμάει την πεζογραφία των Conan Doyle, Haggard και Hope από αυτή του Hardy και του Henry James. Η συνέχεια του "Αιχμαλώτου της Ζέντα", με τίτλο "Ρούπερτ Χένζω" ("Rupert of Hentzau") εκδόθηκε το 1898 και γνώρισε κι αυτή επιτυχία. Αντίθετα, χλιαρότερη ήταν η υποδοχή του κοινού στα επόμενα μυθιστορημάτά του: "Tristram of Blent" (1901), "Sophy of Krakovia" (1906), "Lucinda" (1920), κ.ά. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε για το Βρετανικό υπουργείο πληροφοριών και, μετά το τέλος του, τιμήθηκε με τον τίτλο του Ιππότη για τις υπηρεσίες του. Το 1927 δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του με τίτλο "Memories and notes".