Το καλάθι είναι άδειο
Νικολά Μπουβιέ
O Nicolas Bouvier γεννήθηκε στη Γενεύη στις 6 Μαρτίου 1929 και πέθανε στη γενέτειρά του στις 17 Φεβρουαρίου 1998. Αποφοίτησε από το κλασικό τμήμα του College de Geneve και σε τρία χρόνια έλαβε τα πτυχία φιλολογίας και νομικής από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Χωρίς να περιμένει τα αποτελέσματα των εξετάσεών του ξεκίνησε με ένα Fiat Topolino για να κάνει τον γύρο του κόσμου. Ο "γύρος" σταμάτησε υποχρεωτικά μαζί με το όχημα στη Βόρειο Ινδία, κοντά στο σημείο όπου είχε φτάσει ο Μέγας Αλέξανδρος, καθ' οδόν όμως ο Nicolas πρόλαβε να θησαυρίσει εντυπώσεις από τη Σερβία, τον Πόντο, την Περσία και το Αφγανιστάν και έκανε σπουδαίες ηχογραφήσεις παραδοσιακής μουσικής. Το βιβλίο-καρπός που προέκυψε άργησε να ωριμάσει, όταν όμως εκδόθηκε το 1963, με τίτλο "L'usage du monde", καταξίωσε τον Nicolas Bouvier στον γαλλόφωνο κόσμο ως ταξιδιωτικό συγγραφέα. Μαζί με τη γυναίκα του Eliane και τους δύο γιους του, έζησε δύο χρόνια στην Ιαπωνία, μαθαίνοντας τη γλώσσα και μελετώντας τον πολιτισμό. Καρπός τους ήταν το δεύτερο βιβλίο του, "Chronique japonaise", που δημοσιεύτηκε το 1967 (ελλ. εκδ. "Γιαπωνέζικο χρονικό", Λιβάνης - Το Κλειδί, 1991). Όταν επέστρεψε στην πατρίδα, εγκαταστάθηκε οικογενειακά σε ένα γειτονικό χωριό της Γενεύης και εργάστηκε ως φωτογράφος-εικονογράφος, ειδικευμένος στην εικονογράφηση συγγραμμάτων. Σ' αυτό βοήθησε η ελεύθερη πρόσβαση που είχε στα άδυτα της Δημόσιας και Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης, την οποία διηύθυνε ο πατέρας του. Ταυτόχρονα, δεν έπαψε να γράφει, με την ίδια επιμέλεια και το ίδιο πάθος για την ορθή διατύπωση, δικά του βιβλία και βιβλία-παραγγελίες: για την ιστορία της γαλλο-ελβετικής τηλεόρασης, για τη δυναστεία των Γενεβέζων φωτογράφων Boissonnas, για τη λαϊκή τέχνη στην Ελβετία, για τα δηλητηριώδη έντομα, για την ορχιδέα που ονομάζεται βανίλια, κ.ά. Γεννημένος πεζογράφος, ο Bouvier εγκατέσπειρε στα κείμενά του ορισμένα ποιήματα σε ελεύθερο στίχο· κατά προτροπή του εκδότη Bertil Galland τα συγκέντρωσε το 1982 στην ποιητική συλλογή με τίτλο "Le dehors et le dedans". Η συλλογή γνώρισε τέσσερις εκδόσεις και αυξήθηκε σταδιακά· η ελληνική της μετάφραση ("Το έξω και το μέσα", μτφρ. Bertrand Bouvier, εκδ. Στιγμή, 2008), βασίστηκε στην τελευταία έκδοση που πρόλαβε να θεωρήσει ο ίδιος ο συγγραφέας, τον χειμώνα του 1997-98, και οφείλει μεταφραστικές ευχαριστίες, εκτός από τον εξάδελφο του συγγραφέα, στους Δανάη Λαζαρίδου, Άγγελο Σ. Βλάχο και Μένιο Μουρτζόπουλο, που τον βοήθησαν με υποδείξεις τους.
