Νόρα Αναγνωστάκη

Η Νόρα Αναγνωστάκη (1930-2013) ήταν δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και μεταφράστρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από την Κρήτη και τη Μικρά Ασία. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά δεν άσκησε ποτέ τη δικηγορία. Εργάστηκε ως βιβλιοπώλης στη Θεσσαλονίκη. Σύζυγος του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, υπήρξε υπεύθυνη για την παρουσίαση κειμένων λογοτεχνίας και θεωρίας λογοτεχνίας στο περιοδικό "Κριτική", στο οποίο πρωτοεμφανίστηκε με το δοκίμιο "Προοίμιο στην ποίηση της Ελένη Βακαλό". Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά "Ενδοχώρα", "Νέα Πορεία" και "Χρονικό" και συμμετείχε στην έκδοση "Δεκαοκτώ κείμενα", κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1970). Το κριτικό έργο της χαρακτηρίζεται από υψηλή θεωρητική κατάρτιση, όσον αφορά τουλάχιστον τους Γάλλους θεωρητικούς της εποχής της και τα προτάγματα του "Νέου μυθιστορήματος", και ταυτόχρονα, από μια πρωτότυπη και διεισδυτική ματιά σε προπολεμικούς και μεταπολεμικούς δημιουργούς όπως ο Μίλτος Σαχτούρης, η Ελένη Βακαλό, ο Γιώργος Σεφέρης, ο Δ.Π. Παπαδίτσας, ο Κλείτος Κύρου, κ.ά. Το 1996 τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της. Πέθανε στην Αθήνα στις 31 Δεκεμβρίου 2013, σε ηλικία 83 ετών, μετά από σύντομη νοσηλεία σε κλινική. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία για τη Νόρα Αναγνωστάκη, βλ. Αλέξης Ζήρας, "Αναγνωστάκη, Νόρα" στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007.